OGLĄDAJ TUTAJ

Songbird. Rozdzieleni cda cały film online zalukaj vod gdzie obejrzeć

Nie mając szansy, że muszę być liberalny, mogę sobie wyobrazić, że pospieszanie filmu, na przykład Songbird od początku do bardzo szybkiego dostarczenia, było próbą dla jego twórców, aby poradzić sobie z uczuciem niepokoju i nerwów związanych z pandemią wirusów. wszyscy cierpieliśmy w tym okresie. Jest to, biorąc wszystko pod uwagę, film, którego akcja toczy się w roku 2024, kiedy COVID-19 przekształcił się w bezsprzecznie bardziej zaraźliwego i niezaprzeczalnie bardziej śmiertelnego COVID-23, a planeta znajduje się w czwartym roku blokady. Rodzaj wynalazczości prawdziwej życiowej katastrofy, mówiąc w przenośni.

Tsk-tsk, taka hojność wymagałaby jakiegoś dowodu refleksji i uważności na ekranie, jakiegoś śladu zmagań z wrakiem uczuć, który przyniósł nam w tym roku. Mamy raczej przerażający, kretyński melanż płaskiego pokazu porażki i nieprawdopodobnego sentymentu z wrzuconą mieszanką tragicznej parodii, na tej podstawie, że komu potrzebne są takie rzeczy jak stabilny ton? CV autora (z Simonem Boyesem) i szefa Adama Masona zawiera ogólnie skromne thrillery o schlocku i jest to domena, w której Songbird obrzydliwie kuca, najwyraźniej minimalnie przekraczając nikczemne pieniądze, zamierzając ścigać nasze napięcia, a nie badać ich . Przekopać się w domu, przesyłając strumieniowo te śmieci – lub, co bardziej ubolewane, wędrować na film, jak można to zrobić w niektórych regionach Wielkiej Brytanii, nawet gdy niedawno zmieniona odmiana Sars-CoV-2 wymyka się spod kontroli – to rodzaj samohamowania się pod jakimkolwiek pozorem, którego nikt z nas obecnie nie potrzebuje. Albo z drugiej strony kiedykolwiek.

Dramatyzacja fiaska to wszystkie nieznane postacie w materiałach niebezpiecznych, które ciągną osłabione osoby, aby izolować obozy, i włazy do czyszczenia promieniami UV, przez które można uzyskać podstawowe informacje z reszty świata. (Właz UV jest tutaj jedyną, daleką od wyobraźni, a nawet nieco intrygującą rzeczą. Poza tym są one prostym ubieraniem zestawu). Sentyment jest między Nico (KJ Apa) – który wykonuje przewozy na rowerach po Los Angeles, pracę, którą może wykonać na tej podstawie, że ma niezwykłą niewrażliwość na infekcje przenoszone drogą powietrzną – i Sara (Sofia Carson), która jest ładna. Nie sprawia to wrażenia, że ​​kiedykolwiek spotkali się twarzą w twarz, i nie jest jasne, co ich przekonało, że są zakochani. Może nudne jest wciągane do mieszkania?

Przekopanie się w domu, przesyłanie strumieniowe tych śmieci, jest rodzajem samobiczowania wszystkiego, czego nikt z nas obecnie nie potrzebuje. Albo z drugiej strony kiedykolwiek.

Przedstawienie i sentyment są nieważne, ale to nie jest nic dla kruchej parodii, jak Emmett Harland, szef Departamentu Sanitarnego LA, który jest odpowiedzialny za to, co przetrwa z opieki medycznej w tym ignorowanym mieście. Można sobie wyobrazić, że Peter Stormare (Strange Magic, Penguins of Madagascar), który gra go stylem, który można nazwać zasadą hyper one party, został zaimportowany z niskiej dzierżawy podróbki Brazylii Terry’ego Gilliama, ale trudno postać pracująca w tym filmie, przestań się martwić o ten.

Rzeczywiście, w zasadzie nic tutaj nie działa i trudno jest wybrać, który ze wszystkich niedziałających rzeczy jest najbardziej wrogi i irytujący. Bardzo dobrze może być błędny sposób, w jaki film opowiada o tym, jak ludzie dostosowują się do pozornie niekończącej się prośby o pozostanie w domu. Najdrobniejsze ślady tego, co powinno być energiczną wirtualną kulturą, aż do maja (Alexandra Daddario: Baywatch, San Andreas), wokalistki, która regularnie występuje i współpracuje ze swoimi fanami online. Wygląda jednak na to, że na tym świecie dzieją się tam ważne historie, które mają być opowiedziane, a nie z Nico i jego całkowicie nieuzasadnionym sentymentalizmem, ponieważ kiedy wypowiada oświadczenia typu: „Nie przekazaliśmy po prostu paczek, daliśmy zaufanie”.

Prawdopodobnie „zaufanie” ma nawiązywać do opasek na rękę, które opierają się na nielegalnym rynku, naśladując prawdziwą, którą sam Nico nosi, która pozwala mu na swobodny wstęp do miasta podlegającego surowemu prawu wojskowemu? Nico próbuje zdobyć jeden od Piper (Demi Moore: Corporate Animals, Very Good Girls), która je wytwarza i sprzedaje, aby mógł uratować Sarę przed wywiezieniem z izolatki, które są wyraźnie okropnymi miejscami. Jednak jeśli nie ma szans, że infekcja zabije całkowicie 50% osób, które skazi w ciągu dnia, i unosi się w powietrzu do tego stopnia, że ​​można ją dostać tylko spacerując samotnie na zewnątrz, z jakiego powodu ktoś miałby szansę na fałszywą opaskę oporową? Szanse są straszniejsze niż rosyjska ruletka.

Wydaje się, że Songbird nie dostrzega tej istotnej niedoskonałości u podstaw swojego wzniosłego pomysłu, a zwłaszcza tego, co to oznaczałoby dla Nico i Sary, dopóki nie wpadł w kłopoty, a potem nie spróbuje go przerobić. To sprawia, że ​​irytująco otępiałe kończy się historia, która właśnie robi dokładnie odwrotność przekazywania zaufania. To po prostu tym bardziej irytujące, że rok chorobowy sprawia, że ​​krzyczysz przed telewizorem.