OGLĄDAJ TUTAJ

Bezruch cda cały film online zalukaj vod gdzie obejrzeć

Autor / szef Pablo Trapero zaczyna, tak jak zamierza kontynuować, w tej podniosłej grze aktorskiej, która łączy zawiłość rodzinnych skojarzeń z niezwykłymi ukrytymi faktami z niezbyt odległej przeszłości Argentyny. Świetne ujęcie przenosi nas do domu – tytułowego Quietuda – i przez liczne pokoje, pozwalając nam delektować się obszarem, którego siły jeszcze nie widać, choć mogą się zorientować obserwatorzy zaznajomieni z historycznym tłem dzielnicy. W domu pojawia się dziewczyna. Wkrótce dołączy do niej inna, wyjeżdżająca z dużo dalej, z Paryża. Niezwykłe jest to, że cała rodzina jest razem – siostry wiedzą, że ich mama, Esmeralda (wspaniała Graciela Borges) nie dba o nich podobnie – ale tym razem jest inaczej. Ich ojciec, Augusto (Isidoro Tolcachir, któremu pozwolono na wściekły wstrząs, zanim zamglił się w ciszę), miał udar, a przyszłość rodziny pozostaje w niepewnej sytuacji.

Mia (Martina Gusman) i Eugenia (Bérénice Bejo) bardzo się lubią. Oznacza to, że jest między nimi coś, co całkowicie różni się od typowej więzi sororalnej, komunikując się najpierw w niezwykłej scenie, w której poruszają się obok siebie, fantazjując o podobnym mężczyźnie. To wykorzystywanie mężczyzn jako wyraźnych pośredników dla ich prawdziwych tęsknot rozciąga się na nieusankcjonowany romans Mii z lepszą połową Eugenii – coś może być bardziej niechętnego wywoływania niepokoju, biorąc pod uwagę, że Eugenia miała własne nielegalne związki. Obecnie Eugenia jest w ciąży, co skłania wszystkich do zastanowienia się nad przyszłością – przyszłością, która bez wiedzy sióstr staje się coraz bardziej zagmatwana.

Dom chaosu daje wiedzę bohaterom Mii i Eugenii, zanim poznamy je bliżej. Obaj zostali wychowani z tak obfitymi korzyściami, że w zasadzie nigdy nie stało się dla nich oczywiste pytanie, skąd pochodzi, ani stawienie czoła istnieniu bez niego. Eugenia jest sprytniejsza z tej dwójki, zainwestowała energię w biznes. Niemniej jednak jest również najlepszym wyborem, co skłoniło Mię do zbudowania bardziej autonomicznej passy, ​​która obecnie idzie na przód. Nieodłącznym elementem filmu jest to, czy głęboka miłość między nimi ma swoje narodziny w uprzywilejowanych spostrzeżeniach, jakie ich ojciec może teraz wziąć do grobu – i czy może znieść jego nieszczęście.

Borges ma pracować jako pomocnik, ale jej kipiąca, pieczołowicie ograniczona egzekucja stopniowo przytłacza, w końcu wylewając się do zaciekłego wyznania, które położy kres uczciwości sióstr. Gusman i Bejo przedstawiają więc dwie bardzo różne damy, które mimo to wydają się charakteryzować siebie nawzajem, podobnie jak drzewa nachylone ku sobie. Ubrane i stworzone przez grupę Trapero, wykazują zaskakujące podobieństwo. Jest zalecenie bliźniactwa, mimo że zdajemy sobie sprawę, że tak nie jest – jakby się okazywali sobie nawzajem, szukając bezbłędności w podszywaniu się pod swoje tęsknoty.

Doskonale uformowany, z przypominającą partyturą Papamusic, film to prawdziwa gratka dla wydziałów. W ogólnym sensie może to być dramat, ale jest niezwykle gustowny.